หน้าแรก รายชื่อศิลปิน

เนื้อเพลง หวัดหรือหวิด โดย ตั้ง ตะวันวาด วนวิทย์ TangBadVoice

ในขณะที่กักตัวกันนะคะ
ให้สังเกตอาการตัวเองอย่างสม่ำเสมอ
โดยทั่วไปจะเริ่มจากการไอ
แล้วก็มีนํ้ามูก แล้วก็มีไข้อ่อนๆ ค่ะ

กักตัว 14 วัน ช่างน่าเสียดาย
งาน Cancel ไปกี่อัน
กินมาม่าไปกี่ตัน
ใส่ VR ไปทะเลสิมิลันดีกว่า

กักตัว 14 วัน ช่างน่าเสียดาย
งาน Cancel ไปกี่อัน
กินมาม่าไปกี่ตัน
ใส่ VR ไปทะเลสิมิลันดีกว่า

เอ๊ะ หรือว่ากูติด
นี่กูเป็นหวัด หรือว่า โควิด
วิกลจริต วิตกจริต
หรือว่ากูผิด

เข้าวันที่สิบ เช้ามาก็บิด
เข้าดู Netflix
ดูปรสิต ดู Politics
กินชีวจิต ไม่น่าจะติด

อ๊ะ ฮัดชิ่ว
ไข้สูงลิ่ว ฉี่ไม่ออก
หรือว่ากูเป็นนิ่ว หัวหมุนติ้ว
เชี่ยเอ๊ย หรือว่านี่มันเป็นอาการอันหนึ่ง
กูควรไปเปิดกูเกิ้ล
ไปหาดูเพิ่ม เสิร์ชไปอันแรก
เจออาการแรกเริ่ม คือไอแห้งๆ
แต่ ถ้าเป็นเพิ่มเข้ามาต้องดูว่าเป็นแกล้งๆ
เพราะแค่เป็นหวัดรึเปล่า

กูเป็นรึเปล่า
หรือว่าที่กูไข้ขึ้น มันเป็นเพราะข่าว
ไปกินน้ำเปล่า
นั่งลงคุกเข่า วัดไข้ในห้อง
ไม่เป็นนี่หว่า

หรือว่ากูติด
นี่กูเป็นหวัด หรือว่าเป็นหวิด
วิกลจริต วิตกจริต
หรือว่ากูผิด

วันที่ สิบเอ็ด
ตื่นมาแล้วบิด
แล้วดู Netflix
ดูพรหมลิขิต
กินมายเซปติค
ฟังเพลง Brassac
ไม่น่าจะติด

กูควรกินน้ำ อ้าวน้ำกูหมด
ไม่เหลือสักหยด มันถึงกำหนด
เลยต้องรับบทคนกล้าเดินไปที่ลิฟท์
กูยืนจ้องลิฟท์แล้วใจมันหม่น
จะกดชั้น 1 ควรใช้นิ้วชี้นิ้วกลาง
นิ้วกลางหรือก้อย
หรือว่าไวรัสมันจะไม่ตื่นถ้ากดแบบค่อยๆ

ต้องค่อยๆ กด Boop
กดไปซะแรงเลย โดนนิ้วสดๆ
กดแอลกอฮอล์แต่แอลกอฮอล์หมด
ไวรัสกระจายตัว ไวรัส กบฏแน่

หรือว่ากูติด
นิ้วกูโดนลิฟท์ นิ้วชี้โควิด
นิ้วที่ไปจับ
ขวดพลาสติก
จับโทรศัพท์
อิเล็กทรอนิกส์ด้วย

กักตัว 14 วัน ช่างน่าเสียดาย
งาน Cancel ไปกี่อัน
กินมาม่าไปกี่ตัน
ใส่ VR ไปทะเลสิมิลันดีกว่า

กักตัว 14 วัน ช่างน่าเสียดาย
งาน Cancel ไปกี่อัน
กินมาม่าไปกี่ตัน
ใส่ VR ไปทะเลสิมิลันดีกว่า

วันที่สิบสอง
หรือว่ากูติด
คิดแล้วสยอง
ประสาทสมอง
ไม่ตอบสนอง
ไม่กล้าผยอง
ไม่กล้าจับของ

กินปลากระป๋อง
วันนี้น้ำหนักลง
วันนี้ดูผอม
เมื่อวานที่กดลิฟท์
กูล้างไปนิ้วเดียว
แต่กูใช้ไปสอง

เมื่อวาน กูล้าง นิ้วกลางผ่านๆ
แต่กูขัดนิ้วชี้จนด้าน กูไปจับอะไรในห้องไว้บ้าง
กูจะเป็นบ้า กูจับที่หน้าไปแน่
เช็ดแม่งให้หมด ถ้าโควิดเข้าห้อง มันจะเกินต้าน

ต่อด้วยถูบ้าน
พื้นกูอะมีเสี้ยน
กูถูจนด้าน
เดินไปซักม่าน
อยู่ตรงไหนบ้าง
หรี่ตาหาไวรัส
หรือมันวิ่งพล่าน

กักตัว 14 วัน ช่างน่าเสียดาย
งาน Cancel ไปกี่อัน
กินมาม่าไปกี่ตัน
ใส่ VR ไปทะเลสิมิลันดีกว่า

กักตัว 14 วัน ช่างน่าเสียดาย
งาน Cancel ไปกี่อัน
กินมาม่าไปกี่ตัน
ใส่ VR ไปทะเลสิมิลันดีกว่า

วันที่สิบสาม
คิดถึงการถ่ายหนัง
อยากลงสนาม

โควิดมันหยาม
ช่างน่าเกรงขาม
รูปทรงก็น่ากลัว
กลมๆ หนามๆ

เริ่มเกิดคำถาม
วันนี้หรือพรุ่งนี้
กูจะโดนหาม
อยากกินข้าวหลาม
กินแต่ข้าวสาร
อยากกินของหวาน
กับเดินสยาม

วันที่สิบสี่
วันนี้ออกบ้านได้
อย่างปกติ
ต้องซื้อบะหมี่
ต้องซื้อแป้งจี่
ต้องไปซื้อไข่
ควรงดบุหรี่

กดลิฟท์ โคตรสบาย
ครั้งที่แล้วพลาด
แต่กูโปรแล้วไอ้ควาย
ปุ่มลิฟท์อันตราย
แต่ครั้งนี้ไม่เป็นไร
กูฉีดแอลกอฮอล์แม่ง
มึงจะได้รู้สภาวะของคนในอันตราย

ลิฟท์เปิดเจอยาย
ฮัดชิ่ว น้ำหมากยายกระจาย
โอ๊ยเชี่ย นํ้าลายมี Texture ขนาดนี้
กูละ งง สรุปว่ายายเพิ่งจาม
หรือยายเพิ่งปาทรายวะ

กักตัวอีก 14 วัน
แต๊งกิ้วนะยายกูต้องเสียอีกกี่พัน
โอ๊ยๆ Mask กูอะเหลืออีกกี่อัน
ใส่ VR ไปทะเลสิมิลันดีกว่า

กักตัวอีก 14 วัน
แต๊งกิ้วนะยายกูต้องเสียอีกกี่พัน
โอ๊ยๆ Mask กูอะเหลืออีกกี่อัน
ใส่ VR ไปทะเลสิมิลันดีกว่า

กักตัวอีก 14 วัน
แต๊งกิ้วนะยายกูต้องเสียอีกกี่พัน
โอ๊ยๆ Mask กูอะเหลืออีกกี่อัน
ใส่ VR ไปทะเลสิมิลันดีกว่า